Onderweg in de auto zie ik dat de eerste sneeuwvlokken vallen. Het stelt niet veel voor, maar toch… Het brengt me in gedachten weer terug naar de tijd van schaatsen op m’n houtjes en chocolademelk drinken bij mijn moeder in de keuken naast de gaskachel. Even opwarmen en de handschoenen laten drogen.
Nog in gedachten verzonken rij ik ondertussen bij de volgende melkveehouder het erf op. Het is koud vandaag. In de verte zie ik de grote zwarte labrador vrolijk aan komen rennen om z’n koekje van mij te bemachtigen. Ook moeder Sandra, zoontje Luke en dochtertje Lauren komen naar mij toe lopen.
Ik ben inmiddels uitgestapt en doe de kofferbak open om m’n jas eruit te halen en aan te doen. Zoontje Luke wijst naar mijn kofferbak en ziet dat ik kalverdekjes in de auto heb liggen. Hij zegt “die hebben wij hier ook maar 1 kalfje heeft geen dekje op” ik vraag Luke hoe dat kan en hij kijkt zijn moeder vragend aan om een antwoord te kunnen geven. “Ja, de dekjes zitten allemaal in de was” zegt Sandra. Ik ben blij dat ze dat zegt, ik weet namelijk dat ze na elk kalfje de dekjes in de wasmachine op 90 graden uitwast om eventuele besmettingen de eerste 14 levensdagen zoveel mogelijk te beperken.
Ik zeg tegen Luke “weet je wat? Hier heb je een dekje van mij” en ik wijs naar de dekjes in de kofferbak. “Oh dat is mooi” zegt Luke. “Ik pak meteen mijn tractor. Daar kan het dekje wel in en dan doe ik hem zelf wel even op bij het kalfje”. Zo gezegd, zo gedaan… Met het dekje in de frontlader van de traptractor gaan we richting de kalveriglo’s. Dekje op en nog even instrooien met de tractor en het kalfje staat er heerlijk warm bij. “Zo hoort dat” zegt Luke”. “Waarom eigenlijk”? vraag ik aan het 4 jarige jongetje. “Nou wij zorgen goed voor onze kalfjes en wij doen in de winter toch ook een jas aan? En stro ligt lekker warm. Zo hoort dat.” Tja wat moet ik daar nog aan toevoegen?
Sandra vroeg mij afgelopen herfst wanneer ze ongeveer moet beginnen met de dekjes. Ik adviseer om de dekjes uit de kast te halen als het overdag ook beneden de 10 graden is. Op deze manier kunnen de kalfjes de melk volledig benutten om te groeien en gaat er minder energie verloren door de kou.
“Zo! En nu eerst koffie” zegt Sandra. Heel even denk ik weer aan de lekkere warme chocolademelk van m’n moeder in de keuken bij de gaskachel maar aangezien het nieuwe jaar vol goede voornemens zit, stem ik vrolijk in met de koffie…
