Het doorbreken van de ‘stikstofimpasse’ houdt de gemoederen flink bezig. De landbouw heeft collectief een pakket aan maatregelen gepresenteerd om de depositie te verlagen. Verlagen van eiwitgehalte in veevoer lijkt daarin cruciaal. Melkveebedrijf.nl vroeg veevoederbedrijven in de aanloop naar de Rundvee en Mechanisatie Vakdagen in Gorinchem welke rol zij voor zichzelf zien in het oplossingstraject.
Het verbeteren van benutting van eiwit van eigen land is volgens Jarig Jan Odinga, teamleider melkvee bij Gebrs Fuite B.V., altijd een speerpunt. Ongeacht de stikstofimpasse. “Onze adviseurs zijn alle dagen bij veehouders op het bedrijf om naar dit aspect te kijken. Dat is nog niet zo simpel en vraagt om maatwerk. Neem bijvoorbeeld de invloed van stikstofbemesting op grasgroei in het zomerseizoen of het inscharen. Dat is altijd anders. Het ureumgehalte is de belangrijkste leidraad. Is er sprake van een overmaat aan eiwitten, dan moet je daar met energierijke componenten op sturen.”
“We passen het voer aan en lossen zo het stikstofprobleem op? Was het maar zo simpel”
Volgens Odinga is het wachten op criteria waarop het veevoer beoordeeld gaat worden. “Een concreet ureum- of eiwitgehalte bepaalt uiteindelijk ook de rantsoensamenstelling. De variabelen per bedrijf maken de opgave ingewikkeld. Per boer, per rantsoen is het anders. De basis ligt echter op het bedrijf. Als je kijkt naar eigen benutting is er nog wel winst te boeken.” Odinga stelt dat de oplossing niet ligt in bijvoorbeeld een additief in het voer waarmee stikstof wordt gereduceerd. “Was het maar zo simpel, dan was die natuurlijk al lang ontwikkeld.”
Om de eiwitten voor de melk beter te benutten zijn de maisvlokken van Gebr. Fuite wel een concreet product, dat past bij ontwikkelingen rondom betere benutting van de componenten in voer. Het veevoederbedrijf produceert de vlokken van ontsloten mais zelf en neemt het product ook mee naar de RMV in Gorinchem. “De maisvlokken verlagen het ureumgehalte, zorgen voor een hogere melkproductie en meer melkeiwit. Daar wil je naar toe.”
Tekst: Martin de Vries
